Aanvullingen bij artikel in Het Parool op 25 februari 2020

In Het Parool stond een stuk over Mag Ela en Meditative Flogging. Het stuk is hier te lezen: https://www.parool.nl/ps/zen-door-de-zweep-zo-werkt-meditative-flogging~be75d141e/

Naar aanleiding van dat stuk kwamen er nog meer vragen. Hieronder die vragen, en ook nog wat antwoorden.

Wie of wat is ‘Mag Ela’?

Mag Ela is een advocaat uit Amsterdam, met een missie: het stichten van een wereldwijde gemeenschap van vrienden en minnaars, die leven in de rijkdom van de natuurlijke wereld.

‘Mag Ela’ is misschien geen naam, maar een functie. Dat moet nog maar blijken. Misschien ben ik de Mag Ela van het Huis van Eleima, en zal er na mij een andere komen. Mag Ela de tweede. We zullen zien.

Vraag: wat is Meditative Flogging en waarom is het een goed idee?

Meditative Flogging is een wolk van klapjes en slagen, met handen, zwepen en stokken. Het is een intense, fysieke ervaring, die het midden houdt tussen pijn en plezier. De pijn doet geen pijn; het plezier bestaat uit de ervaring om op te lossen in het ritme van de slagen en het genot van de aanraking. Meditative Flogging is een paradoxale bezigheid: juist door het fysieke lichaam op deze manier aandacht te geven, kun je vergeten dat je vastzit aan de materiële wereld.

De wereld is te groot om te veranderen, maar we kunnen altijd onszelf veranderen. Meditative Flogging is een soort dans, en op de beste momenten kun je jezelf ontstijgen.

Vraag: waarom komen er emoties los, wat is de verklaring? 

Antwoord: Een lichaam is een verfijnd instrument, met een rijk arsenaal aan hormonen en neurotransmitters, die met elkaar samenwerken. Denk aan adrenaline, endorfine en serotonine (het ‘gelukshormoon’). Als iemand een fysieke of emotionele ervaring heeft, worden die stoffen aangemaakt. Daar is op zich niets bijzonders of spiritueels aan, die reacties heb je ook bij intensief sporten, seks, of dansen. Het lijkt erop dat bij meditative flogging door ritmisch kloppen en slaan, het ‘geheugen’ van het hele lichaam wordt geactiveerd. Er komen dan behalve al die hormonen ook herinneringen en verlangens los, en dat is blijkbaar een emotionele ervaring. Vergeet ook niet dat mensen een enorme behoefte hebben om aangeraakt te worden, maar dat in onze cultuur de fysieke aanraking vrijwel geheel beperkt is tot handen schudden, een voorzichtig schouderklopje, en af-en-toe wat seks. We zitten de hele dag een beetje suf op een stoel achter een computer, met ’s avonds een half uurtje in een sportschool en dan drie uur Netflix op de bank. Pas als je hele lichaam wordt geactiveerd, merk je wat een rijkdom je eigenlijk tot je beschikking hebt.

Vraag: Is ‘Het Huis van Eleima’ een religie?

Antwoord: Van oudsher worden samenlevingen bijeen gehouden door mythes en sagen, wat we gemakshalve maar ‘religie’ noemen. De belangrijkste mythe van onze tijd is het kapitalisme-van-de-verschroeide-aarde, en dat is een slecht verhaal, waaraan alles wat goed en mooi is wordt opgeofferd.

We moeten de wereld veranderen, wat nogal een flinke taak is, en daarvoor moeten we ergens in kunnen geloven. Zonder geloof gaat het niet. De oude religies hebben gefaald, zoals we overal om ons heen kunnen zien, dus we hebben nieuwe mythes nodig. Betere verhalen. Sympathiekere goden.

Ik herinner me een periode, waarin ik dacht dat ik verslagen was door de krachten in de wereld en mijn eigen zwakte. Degenen waarvan ik dacht dat het vrienden waren, keerden zich van me af. Beloftes bleken geen beloftes te zijn, ik staarde in het niets, en ik verlangde naar ‘that sweet dream of death’. Maar toen voelde ik me plotseling omringd door de cosmos, ik zag dat ik zelf de cosmos ben. Ik ben een dierlijke god die zichzelf in de spiegel bekijkt. En dat ben jij ook. We zijn allemaal dieren en goden, we zouden vrij moeten zijn om rond te rennen, om te gaan waar we willen, we zouden niet moeten zijn opgesloten in deze zogenaamde beschaving. Ik heb geen zin meer om me aan het verleden vast te klampen. Waar het om gaat is dat we als maatschappij van onze ankers zijn geslagen, en dat we een nieuw houvast nodig hebben. Ik wil een wereld die fris en nieuw is, en waarin ik zèlf voortdurend degene kan zijn die ik wil zijn, waarin ik zelfs iedere dag een ander mens kan zijn, al naar gelang het me uitkomt.

‘Het Huis van Eleima’ is dus een plek voor onderzoek. Onderzoek van jezelf, onderzoek van de werkelijkheid.

Vraag: Wat is het doel van de pijn? Waarom kom je alleen tot goddelijkheid door pijn?

Antwoord: Er is een rijke spirituele traditie die het lichaam ziet als een poort naar inzicht. Denk aan Tantra, of zelfs aan yoga: het kan behoorlijk ‘pijnlijk’ zijn om je stijve armen en benen in rare houdingen te leggen. Maar het is een ander soort ‘pijn’ dan je voelt wanneer je je grote teen gemeen tegen een stoeptegel stoot. Het gaat hier om een gevoel dat je helpt om te zien dat je je lichaam kunt gebruiken om kennis te vergaren over wat het betekent om een levend wezen te zijn in een wereld die tot in iedere vezel bewust is.

De religieuze traditie van pijn en lijden is de mijne niet, dat leidt alleen maar tot waanzin en fanatisme. Je komt dus helemaal niet (laat staan ‘alleen’) tot goddelijkheid door pijn. Je bent al een god, maar dan eentje die zichzelf niet zo erg goed kent.

Vraag: Waarom mensen slaan?

Antwoord: Het slaan, de aanraking - dat is gewoon een manier om te werken met energie. Maar op sommige momenten gebeurt er iets mysterieus. Dan begint er een fysieke en een emotionele energie te stromen, van degene die slaat naar degene die ontvangt, en terug. We worden één geheel. We vormen een enkel energetisch lichaam, dat zowel in de fysieke wereld bestaat als in de onzichtbare wereld van het mysterie. En dat ‘mysterie’, dat is een wonderbaarlijke wereld, waarin alles met elkaar verbonden is, en er geen ondoordringbare grenzen meer bestaan.

Vraag: Hoe weet je hoe ver je kunt gaan?

Antwoord: Het is geen seks, en het is ook geen BDSM - dat dat maar duidelijk is. Maar binnen die marges onderzoeken we wat het beste werkt voor degene die geslagen wordt. We willen immers dat er iets interessants gebeurt, want saaie, veilige ervaringen zijn er al genoeg. Van saaie, veilige dingen wordt niemand iets wijzer. En dus praten we met elkaar! We praten van tevoren, en tijdens een sessie wanneer dat nodig is. We nemen de tijd.

Vraag: wat zijn de reacties op de sessies?

Antwoord: De reacties op een sessie verschillen, maar bijna iedereen wordt er heel blij van. Zie de quotes op de website. Dit is mijn favoriet: “Je hebt me de volheid van het leven laten ervaren, en een soort pijn die waarschijnlijk vergelijkbaar is met wat een rups in haar cocon voelt.”

Geslagen worden, is dat nou leuk? Ja. Blijkbaar is het fijn.

*

Nog meer vragen? Stel ze via de website!

Ik wens je al het goede,

Mag Ela